De Seine is zachtaardig en knuffelig en weet hoe ze mensen van haar moet laten houden. Maar ze kan ook boos worden, althans vroeger, in de tijd van de mascarets. Laat de Seine je haar verhaal vertellen. Laat haar in je oor fluisteren wat haar verleden was, wat haar heden is en waar we op kunnen hopen in haar toekomst. Kom en bezoek het MuséoSeine in Caudebec-en-Caux.
Maar de Seine is ook een muze. De muze van de schilders die haar veranderende weerspiegelingen kwamen vastleggen in de begindagen van het impressionisme, toen het nog in de kinderschoenen stond, onder het penseel van Eugène Boudin. Maar de Seine kan ook een graf zijn. Dat van Léopoldine, de dochter van Victor Hugo, die op een mooie dag in september 1843 verdronk. Ze woonde net om de hoek, in het kleine dorpje Villequier. Precies waar het Victor Hugo Museum vandaag op je wacht.
De Seine heeft deze regio gevormd en doet dat nog steeds. Het is de hoofdrolspeler in het grote boek van de Normandische geschiedenis. Het waren de Noormannen die de wateren bevaren tot het diepst van de kwellingen. De Romeinen voor hen maakten van Juliobona, het toekomstige Lillebonne, de hoofdstad van de Calettes (vandaar de naam “Pays de Caux”), en uiteindelijk in 1494, met dit juweel van de prille Renaissance dat uitkijkt over een van de meanders vanaf de top vanÉtelan.
De Seine is levend, actief, vaak wijs, soms onredelijk… Maar altijd fascinerend.
